فرمول جدید لیگ قهرمانان آسیا که بر اساس آن تعداد تیم‌های مرحله گروهی از 32 به 40 افزایش یافت با انتقادات زیادی همراه بود. در مدل جدید تیم‌های دوم تضمینی برای صعود ندارند و سه تیم از پنج تیم دوم هر منطقه به مرحله بعد می‌رسند، ولی ایراد بزرگ این روش هنگام اجرا مشخص شد و تیم‌های دوم گروه‌های آسان‌تر توانستند به مرحله دوم برسند، در حالی که تیم‌های پرقدرتی مثل دحیل و السد به دلیل قرار گرفتن در گروه‌های سخت‌تر قربانی شدند. حالا خبر می‌رسد که کنفدراسیون فوتبال آسیا ممکن است به روش قبلی برگردد. سایت «اسپورت» امارات نوشت: «کنفدراسیون فوتبال لغو قانون برگزاری مسابقات لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۱ با حضور ۴۰ تیم را بررسی می‌کند و می‌خواهد مسابقات لیگ قهرمانان را به شکل سابق یعنی با ۳۲ تیم در ۸ گروه برگزار کند.» مشخص نیست که مدیران کنفدراسیون متوجه ضعف این فرمول جدید شده‌اند یا از سوی فدراسیون‌های قدرتمند قاره مثل قطر تحت فشار قرار گرفته‌اند. موفق‌ترین کشور منطقه غرب در مرحله گروهی ایران بود و سه نماینده لیگ برتر به مرحله حذفی رسیدند، در حالی که عربستان و امارات دو نماینده دارند و قطر با وجود سرمایه‌گذاری بالای باشگاه‌هایش هیچ تیمی در این مرحله ندارد. البته اگر کنفدراسیون همزمان با کاهش تعداد تیم‌ها سیاست توسعه‌اش را هم حفظ کند و به لیگ‌های مهجورتر قاره سهمیه بدهد، مجبور به کاستن سهمیه لیگ‌های معتبرتر مثل لیگ ایران، عربستان، قطر و امارات است. راه حل دیگر این است که سهمیه‌های مستقیم این لیگ‌ها کاهش یابد و در این صورت رقابت در مرحله پلی‌آف تشدید خواهد شد. با وجود این دردسرها، تصمیم جدید سازمان فوتبال قاره می‌تواند مرحله گروهی را نجات دهد و عدالت بیشتری در این مرحله برقرار کند. تصمیم احتمالی کنفدراسیون فوتبال آسیا برای بازگشت به فرمول قبلی حتی اگر با درخواست برخی فدراسیون‌ها گرفته شود، نشانه شجاعت مدیران است که اشتباه‌شان را پذیرفته‌اند و حاضرند آن را اصلاح کنند. حذف تیم‌های پرستاره از جذابیت مرحله حذفی مسابقات کم می‌کند و می‌تواند روی علاقه اسپانسرها و درآمد مسابقات هم مؤثر باشد. مهم‌ترین مسابقات باشگاهی قاره در صورت کاهش درآمدهای تبلیغات و پخش تلویزیونی با تهدید جدی روبه‌رو می‌شود و کنفدراسیون که بخش بزرگی از درآمدش را مدیون همین تورنمنت است، نمی‌تواند در این باره ریسک کند. تمام آزمون و خطاهای سال‌های گذشته با هدف بالا رفتن جذابیت این مسابقات بوده و حالا AFC می‌خواهد این گام به عقب را جبران کند و به مسیر مناسب برگردد. کنفدراسیون فوتبال آسیا در جمع بهترین سازمان‌های فوتبال جهان قرار ندارد، ولی انعطاف‌پذیری و تلاش برای ارتقای کیفیت تورنمنت‌های زیر نظرش شایسته تقدیر است. این می‌تواند الگویی برای فوتبال ایران باشد که به نظر می‌رسد برگزاری مسابقات فقط برای پر کردن تقویم است و هیچ ایده‌ای برای بالا بردن کیفیت و جذابیت مسابقات وجود ندارد. فوتبال ایران پتانسیل بالایی دارد و هر سال بازیکنانی را به لیگ‌های آسیا و اروپا صادر می‌کند، ولی فدراسیون و سازمان لیگ نتوانسته از این کیفیت برای ساختن برندی شایسته از لیگ برتر و حتی لیگ یک استفاده کند و مسابقات را به محصولی جذاب و درآمدزا تبدیل کند. بهبود امکانات ورزشگاه‌ها، ارتقای کیفیت پخش تلویزیونی و انتخاب بهینه ساعات پخش اصلاحات نسبتاً ساده‌ای است که می‌تواند لیگ‌های ایران را جذاب‌تر کند، ولی هیچ تلاشی برای بالا بردن استاندارد مسابقات دیده نمی‌شود.

 

امیر اسدی 

  مجتبی جباری هر چند به ندرت صحبت می‌کند اما هر بار حرف‌هایی به زبان می‌آورد که اگر در دستور کار مسئولان قرار بگیرد، شاید فوتبال ایران از این بحران به وجود آمده رها شود. او که شاگرد استاد چراغپور بوده و بارها رنج سفر چند صد کیلومتری را به جان خریده تا پای کلاس او بنشیند، حالا از انتصاب آقا جلال به عنوان رئیس کمیته آموزش فدراسیون فوتبال دفاع می‌کند. از نظر جباری، چراغپور با اختلاف بهترین نفر برای تصدی این پست بود و شماره هشت سابق تیم ملی ابراز امیدواری می‌کند تا از این پس کمیته آموزش مسیر بهتری را طی کند. با جباری که خود زمانی دروازه بحرین را در منامه باز کرد تا ایران بتواند مقابل بحرین به پیروزی برسد، درباره تیم ملی و مسابقات مقدماتی نیز صحبت کردیم. هافبک سابق تیم ملی معتقد است ایران بازیکنان و کادرفنی باکیفیتی دارد و می‌تواند از این گروه سخت به مرحله بعد صعود کند.

 

نوشته بودیم عالیشاه یا بیرون می‌ماند و آل‌کثیر اولین بازی فیکسش با پیراهن پرسپولیس را انجام خواهد داد یا یحیی با بازی دادن به امید در پست ویژه‌ای که برایش تعریف کرده با تاکتیک ویژه‌ای به مصاف سپاهان خواهد رفت. آنسو ترکیب سپاهان هم همان چیزی بود که تصور می‌کردیم و گولسیانی جای نژادمهدی را گرفت و بقیه همان‌هایی بودند که صدر را از پرسپولیس گرفته و کوتاه نمی‌آیند. ربع اول بازی به شکل ویژه‌ای با تلاش عجیب دو تیم برای در اختیار گرفتن جریان بازی گذشت و با اینکه سرعت مناسبی در مسابقه برقرار بود اما هیچ تیمی ریتم مناسب را برای خلق موقعیت پیدا نکرد. در این میان تلاش پرسپولیس برای گرفتن وسط زمین مشهود بود اما سپاهان سعی داشت با حمله سریع و کمترین ضربه به دروازه حریف برسد که تمام این نقشه‌ها به جایی نرسید. ربع دوم سرعت بازی بالاتر رفت و دو تیم با شجاعت بیشتری مقابل دروازه حریف‌شان حاضر شدند. هر تیم یک موقعیت نصف و نیمه خلق کرد تا نوبت پرسپولیس باشد که با همکاری امیری و عالیشاه اولین شانس مسلم گل را بسازد. شانسی که با ضربه نه چندان دقیق پهلوان از کف سرخ‌ها رفت. پایان ربع دوم بازی فرجام خوشی برای پرسپولیس نداشت و عالیشاه با مصدومیت از زمین بیرون رفت تا نقشه‌های یحیی در فاز حمله تغییر کند اما ورود آل‌کثیر و قرار گرفتنش کنار مغانلو می‌توانست امیدواری‌های تازه‌ای برای پرسپولیس ایجاد کند. در ربع سوم مسابقه پرسپولیس دو موقعیت خوب داشت که هر دو بار نیازمند مقابل ضربات پهلوان، مغانلو و در ریباند آل‌کثیر ایستادگی کرد. آن سوی میدان هم حاج صفی بهترین شانس تیمش را از دست داد چرا که توپ در بهترین موقعیت روی پای راستش نشست. نیمه نخست غیر از هیجان، بازی تاکتیکی و خودنمایی ستاره‌های دو تیم، مصدومیت عالیشاه و تعویض اجباری او سه اخطار از سوی بیژن حیدری را به همراه داشت که دو تا سهم سپاهان و یکی برای پرسپولیس بود. پرسپولیس نیمه دوم را با ضرباهنگ بهتری آغاز کرد و از همان دقایق ابتدایی نشان داد با توپ پری به میدان آمده. در پی این برتری آنها با کرنر ترابی، قیچی برگردان کمال و در نهایت ضربه آکروباتیک آل‌کثیر به گل برتری رسیدند تا مزد بازی برترشان را بگیرند. بعد از این گل پرسپولیس ناخواسته عقب رفت و ده دقیقه تحت فشار سپاهان بود. در این بازه زمانی یک شوت و دو سانتر خطرناک از نورافکن موقعیت‌هایی برای میزبان ایجاد کرد اما پرسپولیس با بازیکنان سرعتی و تکنیکی از زیر فشار بیرون آمد. بعد از هدر دادن یک موقعیت با خودخواهی آل‌کثیر پرسپولیس دوباره در زمین خودش متمرکز و مشغول دفاع شد. نویدکیا قبل از رسیدن به ربع پایانی مسابقه سه تعویض انجام داد و تغییراتی در میانه زمین و خط حمله تیمش اعمال کرد. سپاهان چهارمین تغییرش را هم در ده دقیقه پایانی انجام داد و در نهایت به خواسته‌اش رسید. دقیقه 86 کی‌روش استنلی با ضربه سر توپ را برای محبی مهیا کرد و شوت این وینگر بوشهری با دخالت عجیب نعمتی و تغییر جهت کامل توپ وارد دروازه پرسپولیس شد. در ده دقیقه باقی‌مانده بازی احساسی و پرتنش دو تیم غیر از یک موقعیت نصف و نیمه برای پرسپولیس چیزی نداشت و در نهایت دو تیم با تقسیم امتیازها و پات در این بازی بزرگ همه چیز را به هفته‌های آینده سپردند.

با وجود تقسیم امتیازها و پایان بدون حاشیه بازی که با تصویرهایی دوستانه رقم خورد اتفاقات عجیبی در تونل منتهی به رختکن رخ داد و درگیری شدیدی بین اعضای دو تیم رخ داد تا این بار هم الکلاسیکوی وطنی بی حاشیه و بی اتفاق نباشد.‌ شلوغی تونل و ازدحام افراد متفرقه مشخص نکرد دقیقا چه اتفاقی افتاده اماگفته شد یک بازیکن پرسپولیس در جریان این درگیری ها آسیب دیده است.

هیچ‌کس تصور نمی‌کرد تیم نخست گروه c لیگ قهرمانان آسیا که موفق شد به عنوان صدرنشین به مرحله یک هشتم نهایی صعود کند، در مقابل تک موقعیت‌هایی که نصیب ذوب‌آهن شد، زانو بزند و دو بار دروازه خود را به روی حملات حریف باز شده ببیند. گل اول روی ضربه ایستگاهی حقدوست و ضربه سر محمد‌زاده در دقیقه 7 حاصل شد و گل دوم هم دقیقه 60 با ضربه مهار نشدنی پای چپ میلاد جهانی. روی هر دو گل تعلل و ناهماهنگی در بخش دفاعی استقلال بسیار ملموس بود؛ بخصوص گل دوم که با اشتباه مسلم عارف غلامی و رشید مظاهری حاصل شد تا میهمان اصفهانی در شبی رویایی بتواند 3 امتیاز شیرین و ارزشمند از تهران با خود به سی و سه پل ببرد. این نتیجه هر اندازه برای ذوب‌آهن گره‌گشا بود برای استقلال طعم تلخی داشت. استقلال در بازی قبل مقابل پیکان نیز در خانه به نتیجه‌ای جز تساوی دست نیافت و 2 امتیاز نیز آنجا از کف داد تا در مجموع دو بازی اخیر خود در تهران فقط یک امتیاز به دست آورده باشد. این وضعیت بیش از همه در شبی که سپاهان و پرسپولیس در اصفهان به تساوی رسیده بودند، فرهاد مجیدی و شاگردانش را از رسیدن به قهرمانی در لیگ بیستم دور کرد تا کورسوی امید برای رسیدن به صدر جدول نیز با این نتیجه از کف برود و استقلال بفهمد که بازی‌های لیگ به مراتب دشوارتر از بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا است و اگر بخواهد با همین فرمان پیش برود، شاید به کلی دستش از رسیدن به جام حذفی هم دور بماند چون به زودی باید با همین ذوب‌آهن زیرک در جام حذفی هم بازی کند که اگر آنجا نیز نتیجه مطلوبی به دست نیاید پروژه رسیدن به جام به کلی به بن‌بست خواهد خورد و شانس فرهاد مجیدی برای ادامه مربیگری در استقلال کمتر خواهد شد.

ترکیب استقلال: رشید مظاهری، سید احمد موسوی، سیاوش یزدانی، محمد نادری، عارف غلامی، مسعود ریگی، شیخ دیاباته، مهدی قایدی، هرویه میلیچ (65- آرمان رمضانی)، سبحان خاقانی (56- ارسلان مطهری)، آرش رضاوند (46- مهدی مهدی‌پور)

سرمربی: فرهاد مجیدی

ترکیب ذوب‌آهن: شهاب گردان، وحید محمدزاده، سید عبدالله حسینی، مسعود ابراهیم‌زاده، میلاد جهانی (74- علی خدادادی)، رضا محمودآبادی، پیمان رنجبری (1+90- مارکو بیدوف)، محمدعلی کاظمی، سینا اسدبیگی، محمد سلطانی‌مهر، مجتبی حقدوست(86- مهرداد قنبری)

سرمربی: مجتبی حسینی

 

اسمش الکلاسیکوی فوتبال ایران است اما از نیمه اول آن به زحمت می‌توان 30 ثانیه هایلایت در آورد. در عوض حاشیه‌هایش را 4 تا الکلاسیکو با هم ندارد. از بدو خیزش سپاهان در فوتبال ایران یعنی از لیگ برتر دوم همیشه بازی‌های این دو تیم بخصوص در اصفهان جنجالی بوده و فقط قسمتی از آن در زمین بازی برگزار شده. بسیاری از حاشیه‌ها قبل و بعد از بازی در دور زمین، تونل ورزشگاه، پارکینگ یا حتی محل اسکان دو تیم به وجود آمده. این‌بار هم بازی از این حاشیه‌ها کم نداشت. دو تیم در شرایطی به مصاف هم رفتند که هر کدام خود را مدعی اصلی فتح جام می‌دانستند. شهر اصفهان از ساعاتی قبل از بازی پر از التهاب بود. هواداران سپاهان بدون توجه به شرایط کرونایی کشور جلوی هتل تیم خود و تیم رقیب تجمع کردند تا تنش‌ها به بالاترین حد خود برسد. صحنه اصلی را اما خود بازیکنان و مربیان دو تیم رقم زدند. بعد از پایان بازی و در هنگام ورود به تونل منتهی به رختکن‌ها، زد و خورد بین اعضای 2 تیم به وجود آمد و تصاویرش به سرعت در فضای مجازی وایرال شد. داد و بیدادهای کریم باقری و رحمان احمدی در رختکن حالا بیشتر از گل‌های دو تیم در این بازی در ذهن‌مان باقی مانده. بزرگترین بازی نیم فصل دوم لیگ برتر اینگونه تمام شد؛ با دعوا، درگیری و دلخوری. بدون لذت حقیقی فوتبال.

 

 

آنچه بر وزنه‌برداری ایران می‌گذرد نشانی از آن قدرت پیشین ندارد، بلکه به جای بالا بردن وزنه‌ها، مشتی خبر درباره چهره‌های نامدار وزنه‌برداری دست به دست می‌شود. آنها انگار به جای رکورد زدن، فقط خبر می‌سازند، خبرهایی ناخوشایند.

آخرین خبر تصمیم کیانوش رستمی بود که سفرش به کلمبیا را لغو کرد، چون برای او و مربیانش شفاف بود که از مسیر مسابقات کلمبیا هم راهی به المپیک توکیو پیدا نمی‌شود. کیانوش سرانجام در آستانه المپیک توکیو نتیجه سال‌ها تصمیمات خودسرانه را به چشم دید، همان تصمیماتی که او را از تیم ملی وزنه‌برداری دور کرده بود و به یک «وزنه‌بردار سابق» تبدیلش کرد.

فدراسیون وزنه‌برداری و مربیان تیم ملی هرگز نتوانستند کیانوش رستمی را به مسیر تبدیل شدن به یک ورزشکار حرفه‌ای برگردانند و او هرگز انتقادات را نیز نپذیرفت و راه خود را رفت و کار خود را کرد و نتیجه‌ای دور از انتظار هم نگرفت؛ نرسیدن به المپیک توکیو. محصولی از سال‌ها دوری از برنامه تمرینی تیم ملی و کج‌خلقی حرفه‌ای.

وزنه‌برداری ایران اما فارغ از این مماشات‌ بی‌دلیل با ستاره‌اش، دورانی را پشت سر می‌گذارد که کیفیت ورزشکارانش برای درخشش در المپیک کافی نیست. سهراب مرادی در حالی به کلمبیا رفته است که کارش برای راهیابی به المپیک آسان نخواهد بود. درباره کیانوش که حتی آزمودن این راه آخر هم منطقی نبود.

از یاد نبریم که علی داوودی اگرچه چهره شاخص و جوان تیم ملی وزنه‌برداری است اما لاشا تالاخادزه در یکضرب ۲۲۵ کیلوگرم را تمرین می‌کند و در دوضرب وزنه ۲۷۰ کیلوگرم را. این نشان می‌دهد که ما در المپیک شانس زیادی نخواهیم داشت، اگرچه به قدرت داوودی همچنان دل ‌بسته‌ایم.

دو سهمیه مردان برای وزنه‌برداری ایران در المپیک توکیو که محصول دوپینگ‌های گذشته است، نمی‌تواند تصویر جذابی از وزنه‌برداری ایران در المپیک بسازد. زنان نیز در دو سهمیه خود شانسی ندارند و اینها نکاتی است که وزنه‌برداری ایران در توکیو را با واقعیتی نه چندان جالب مواجه می‌کند.

فدراسیون وزنه‌برداری اما نمی‌دانیم چقدر نگران آینده است، آینده‌ای که باید پر باشد از ایده‌های تازه و پرورش چهره‌های تازه. فدراسیون وزنه‌برداری با تصمیمات و روش و منش خود در سال‌های اخیر حتی نتوانست درباره بهره بردن از دو سهمیه خود برای المپیک توکیو مطمئن باشد و دم آخر با اما و اگر مواجهیم.

پیچیده جلوه دادن روش کسب امتیاز برای حضور در المپیک یا بدبیاری و هر بحث دیگری پاسخ روشنی برای چرایی این حال و روز وزنه‌برداری نیست. بعید است کسی نداند که وزنه‌برداری می‌توانست بخش بزرگتری از شانس و قدرت ایران در المپیک توکیو باشد اما در بیش از ۴ سال اخیر آنچه بر وزنه‌برداری گذشت امیدواری بیشتری نساخت.

چاره‌ای نیست جز اینکه خاطرات درخشش سهراب مرادی را در گذشته مرور کنیم و منتظر او باشیم که در کلمبیا وزنه آخر پیش از المپیک توکیو را غافلگیرکننده بالای سر ببرد. این ناامیدی‌ها به وزنه‌برداری ایران نمی‌آید.